“…Τα κορίτσια του Ιγνάτη Χουβαρδά δεν είναι γυναίκες. Μοιάζουν αρχετυπικά περισσότερο με νεράιδες και με ονειροφαντασίες, γι’ αυτό κι όταν χάνονται δεν αφήνουν την πικρή γεύση, σαν και αυτή που αφήνει η γυναίκα όταν χάνεται. Ο συγγραφέας της Υπόκλισης στον πειρασμό δια μέσου των αφηγητών του δεν μεμψιμοιρεί για τον ανολοκλήρωτο και διαψευσμένο έρωτα, αλλά προχωρεί παρακάτω, αφαιρεί ένα ακόμη πέπλο κοριτσιού, για να θαυμάσει το επόμενο στο σώμα άλλου. Νεραϊδοκυνηγός, θηρευτής εικόνων τους, προτιμά να αγαπήσει μια νεράιδα από μια γυναίκα. Ίσως γιατί μια νεράιδα δεν σε απογοητεύει ποτέ. Γιατί η νεράιδα δεν έχει σώμα, ενώ η γυναίκα έχει. Και το σώμα προσφέρει ευχαρίστηση αλλά και πόνο σε εκείνη που το έχει, αλλά και σε εκείνον που το ξυπνά ερωτικά. Γιατί, το να ονειρεύεσαι μια νεράιδα, έτσι άπιαστη και ασώματη καθώς είναι, πονάει λιγότερο από το να αγαπάς και να ποθείς ερωτικά μια γυναίκα. Γιατί, όταν μια νεράιδα κάποτε σου γυρίσει την πλάτη, όπως τα κορίτσια στα διηγήματά του Ιγνάτη, δεν νιώθεις το βάρος της αβάσταχτης απουσίας της, αλλά έχεις την αίσθηση ότι εξακολουθείτε να συναντιέστε στα όνειρα, αυτά που οι άνθρωποι ξεχνούν μόλις ξυπνήσουν. Ονειρική μορφή η νεράιδα. Γήινη μορφή η γυναίκα. Η κάθε μια κρύβει την άλλη μέσα της και περιμένει τον ζωγράφο – συγγραφέα να γίνει ο καθρέφτης τους. Ο Ιγνάτης με τα διηγήματά του λειτουργεί σαν ένας καθρέφτης που δείχνει στη νεράιδα (κορίτσι) τη γυναίκα που κρύβει μέσα της κοιμισμένη, αλλά δεν την ξυπνά αυτή τη γυναίκα. Αφήνει τη νεράιδα να ονειρεύεται ότι έχει σώμα γυναίκας. Να ονειρεύεται την ηδονή του σώματος της γυναίκας, χωρίς όμως τον πόνο του. Μια υπόκλιση στον πειρασμό, λοιπόν. Μια υπόκλιση στο όνειρο δια χειρός Ιγνάτη Χουβαρδά…”
Το πλήρες κείμενο της εισήγησης σε pdf:
Η δημοσιογραφική κάλυψη της βιβλιοπαρουσίασης:
http://www.paratiritis-news.gr/details.php?id=179594