Με αφορμή τη γέννηση του Θερβάντες, 29 Σεπτεμβρίου 1547: “Δον Κιχώτης, το αρχέτυπο της ευγενούς τύφλωσης”

29 Σεπτεμβρίου 1547 γεννήθηκε ο συγγραφέας του Δον Κιχώτη, ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέρδα.

Σ’ αυτόν τον περιπλανώμενο Ιππότη (el Caballero Andante), τον Δον Κιχώτη του Θερβάντες, τον Iππότη της  Ελεεινής Μορφής  (el Caballero de la Triste Figura), το αρχέτυπο της ευγενούς τύφλωσης,  παραπέμπει το παρακάτω απόσπασμα από το προς δημοσίευση δοκίμιο με τίτλο:  “Ο πολιτικός έρως ως μήτρα και απαρχή του fuzzy πολιτικού φαινομένου”:

“…Όταν ο πραγματιστής ιπποκόμος του Σάντσο αμφισβητεί την ομορφιά και την ευγένεια της κατά κόσμον Αλδόνσα Λορένσο (Δουλτσινέας), μιας απλής και όχι τόσο ντελικάτης χωριατοπούλας, με την οποία, άλλωστε,  δεν έχει μιλήσει ποτέ ο Δον Κιχώτης κι ούτε από κοντά την έχει δει, τότε δέχεται τα χτυπήματα και τις ύβρεις του αφέντη του. Ποιος είναι αυτός, λοιπόν, ο χυδαίος και αχάριστος Σάντσο που τόλμησε να πιάσει στο στόμα του το ιδανικό του, την ασύγκριτη Δουλτσινέα του, παραβλέποντας ότι αυτή δίνει στα μπράτσα του ερωτευμένου ιδαλγού ανδρεία;

Η αποστροφή του ερωτευμένου Δον Κιχώτη στον ιπποκόμο του είναι αποκαλυπτική για την αντιστροφή τη σχέσης πραγματικού και φανταστικού που ζει μόνο ο ερωτευμένος. Τα δημιουργήματα της φαντασίας  είναι η πραγματικότητα του ερωτευμένου, ενώ η πραγματικότητα των άλλων μη ερωτευμένων είναι γι’ αυτόν απλώς ονειροφαντασία, μια χυδαία «πραγματικότητα» αλλοιωμένη από τα μάγια των κακών μάγων, όπως υποστηρίζει ο τραγικός Ιππότης της Ελεεινής Μορφής (el Caballero de la Triste Figura) κάθε φορά που εισπράττει τη ματαίωση. Λέει, λοιπόν,  στο 30 Κεφάλαιο του 1^ου Μέρους οργισμένος ο Δον Κιχώτης  στον βάναυσα κακοποιημένο απ’ αυτόν Σάντσο:   «Ποιος νομίζεις ότι κατέκτησε το βασίλειο αυτό, ποιος έκοψε το κεφάλι του γίγαντα και σ’ έκανε μαρκήσιο –γιατί τα θεωρώ όλα ήδη καμωμένα και τελειωμένα– αν όχι η αξία της Δουλτσινέας, που έχει το μπράτσο μου όργανο για τους ωραίους άθλους της; Εκείνη πολεμά και νικά μ’ εμένα ^. κι εγώ ζω και αναπνέω μέσα της, παίρνω ζωή από εκείνη».

«Τα θεωρώ όλα ήδη καμωμένα και τελειωμένα» (que todo esto doy ya por hecho y por cosa pasada en cosa juzgada), αυτή είναι η εμπειρία που βιώνει ο ερωτευμένος, είτε η επιθυμία του αναφέρεται σε ένα πρόσωπο (όπως ο Δον Κιχώτης για τη Δουλτσινέα του) είτε σε μια πολιτική (όπως ένας ολόκληρος λαός που βρίσκεται υπό την επήρεια του πολιτικού έρωτος)…”

Δημήτρης Βλάχος, “Ο πολιτικός έρως ως μήτρα και απαρχή του fuzzy πολιτικού φαινομένου” (υπό δημοσίευση).