Το βιβλίο του Κάρλος Φουέντες Ο Γέρο-γκρίνγκο είναι εξαντλημένο στην ελληνική του μετάφραση (εκδόσεις Ωκεανίδα, 1987). Η ομότιτλη ταινία ωστόσο του 1989 (Old Gringo) με τον Γκρέγκορι Πεκ, την Τζέιν Φόντα και τον Τζίμι Σμιτς, σε σκηνοθεσία Λούις Πουένσο (Luis Puenzo), είναι διαθέσιμη και οι σκηνές της ανεξάντλητες σε συγκινήσεις και στοχασμό πάνω στην ιστορία και τη ζωή. Μια γνωριμία με το επαναστατημένο Μεξικό του 1914 και τα πάθη των ανθρώπων, καθώς αυτά συνυφαίνονται με τη μεγάλη ιστορία του επαναστατημένου έθνους και τον θάνατο του Αμερικανού συγγραφέα Αμπρόουζ Μπιρς (Ambrose Bierce).
Το βιβλίο στο ισπανικό του πρωτότυπο βρίσκεται εδώ σε pdf (Fuentes, Carlos – Gringo Viejo) και αρχίζει έτσι “Ella se sienta sola y recuerda” [Εκείνη κάθεται μόνη και θυμάται]. Τι σημαίνει όμως “θυμάται”; Η συζήτηση για τη μνήμη, την ανάμνηση, την αφήγηση και την αναπαράσταση είναι μεγάλη. Ας περιοριστούμε στις παρακάτω τρεις αξιωματικές διαπιστώσεις και σε ένα συμπέρασμα: 1. Η μνήμη δεν αναφέρεται στο σύνολο των βιωμάτων μας αλλά σε μια επιλογή από αυτά. 2. Η ανάμνηση δεν ταυτίζεται με τη μνήμη ως επιλογή συγκεκριμένων βιωμάτων αλλά αποτελεί μια επιλογή αυτής της επιλογής, μια επικαιροποιημένη δηλαδή αφήγηση του παρελθόντος υποταγμένη στις ανάγκες του εκάστοτε παρόντος. 3. Όπως κάθε αφήγηση, έτσι και η ανάμνηση υπακούει στους κανόνες της αναπαράστασης. Κατά συνέπεια η ανάμνηση ως αναπαράσταση δεν ταυτίζεται με αυτό που αναπαριστά έτσι όπως ήταν πριν την αναπαράστασή του.
Και μια μοναδική σκηνή από την ταινία με την Τζέιν Φόντα και τον Γκρέγκορι Πεκ. http://www.youtube.com/watch?v=40A24x_Kwuc