“Γιατί η Ελλάδα;”, οπτικοακουστική διάλεξη του Πέδρο Ολάγια, αφιερωμένη σε όλους τους εκπαιδευτικούς (A todos los docentes):
Ο ακαταπόνητος Ισπανός ελληνιστής (συγγραφέας, μεταφραστής, φωτογράφος, κινηματογραφιστής, πρεσβευτής του ελληνισμού) και φιλέλληνας σε ομιλία του στην Ημερίδα Κλασικού Πολιτισμού στο Σαγούντο της Ισπανίας, 17 Νοεμβρίου 2012, δίνει τη δική του προσωπική απάντηση στο ερώτημα “Γιατί η Ελλάδα;”. Η ομιλία του τότε απευθυνόταν σε ένα ακροατήριο από κλασικούς φιλολόγους, το οποίο, όπως μας λέει και ο ίδιος σε μεταγενέστερη εισήγησή του στη Θεσσαλονίκη (20 Μαϊου 2014, Jean Monnet Workshop), ήταν “αναστατωμένο και επιστρατευμένο ενώπιον της τελευταίας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της ισπανικής κυβέρνησης που παραμελεί επικίνδυνα την καλλιέργεια των ανθρωπιστικών σπουδών και καταργεί τα ελληνικά στη μέση εκπαίδευση” (δείτε την εισήγησή του κάνοντας κλικ εδώ).
Αξίζει να επισκεφτεί κάποιος τον ιστότοπο του Πέδρο Ολάγια http://pedroolalla.com/index.php/el/writter (ή απλά αναζητήστε το blog του στο διαδίκτυο), γιατί μας δίνει με έναν ισχυρό βιωματικό δικό του τρόπο το παράδειγμα μιας άλλης προσέγγισης των ελληνικών γραμμάτων, η οποία χωρίς να χάνει την επιστημονική της εγκυρότητα, προχωρεί πέρα από τον ακαδημαϊσμό των σπουδαστηρίων, για να συναντήσει αυτό που ήταν πάντοτε το ζητούμενο του ελληνικού λόγου για την ελευθερία και τη δημοκρατία, που δεν ήταν άλλο από την ενεργοποίηση της αρετής του πολίτη.
Άλλωστε, η “Ελλάδα” όχι ως ρητορικός τόπος αλλά ως ζωογόνο και πάντοτε ανοιχτό πρόβλημα για τη συνείδηση της σκεπτόμενης Ευρώπης (υπάρχει και τέτοια) ήταν και είναι ένα πρόβλημα “αφύπνισης” σε περιόδους μεταβατικές ή περιόδους κρίσης αξιών και αλλαγής του πολιτισμικού παραδείγματος. Αυτό το “ξύπνημα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια”, που η Ευρώπη σήμερα δεν ξέρει τι να το κάνει , αφορά πρωτίστως τους ελληνιστές της, τους φιλολόγους μας, τους στοχαστές και τους καλλιτέχνες. Το “ξύπνημα” είναι το ζητούμενο και η συνακόλουθη απορία μετά το “ξύπνημα” είναι μια καλή αρχή. Κι ο Πέδρο Ολάγια προς αυτήν την κατεύθυνση κινείται. Έτσι έρχεται να συναντήσει με το έργο και τον κατεξοχήν ανθρωπιστικό πολιτικό του λόγο τον Γιώργο Σεφέρη του Μυθιστορήματος Γ΄:
Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια
που μου εξαντλεί τους αγκώνες και δεν ξέρω πού να
τ’ ακουμπήσω.
Έπεφτε το όνειρο καθώς έβγαινα από το όνειρο
έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα είναι πολύ δύσκολο να
ξαναχωρίσει.
“¡Esta es la Grecia! Αυτή είναι Ελλάδα!”
Η προσωπική απάντηση του Πέδρο Ολάγια στο πάντοτε ανοιχτό ερώτημα ¿Porque Grecia? δεν θα μπορούσε να μη συναντήσει τον στοχαστικό λόγο του ποιητή μας. Κάθε απάντηση που σέβεται τη δυναμική του ερωτήματος είναι πρωτίστως μια συνάντηση. Και η Ελλάδα είναι ο τόπος συνάντησης της Ευρώπης, ο χώρος περισυλλογής του νοήματός της.