Η πατρίδα-γλώσσα που επιλέγουμε. Μπιουνγκ – Τσουλ Χαν: Ένας Νοτιοκορεάτης Γερμανός φιλόσοφος και ο στοχασμός του για την Κοινωνία της κόπωσης (Burnout society).
Ένας Κορεάτης που αγάπησε μια ξένη γλώσσα ( τη γερμανική) τόσο πολύ που αψήφησε τον πατέρα του στα 20 του χρόνια και σπούδασε στη Γερμανία φιλοσοφία αντί για μεταλλουργία. Και σήμερα, 30 χρόνια μετά την ανυπακοή προς τον πατέρα του, καθηγητής φιλοσοφίας στο Βερολίνο, μιλάει, σκέφτεται και γράφει στα γερμανικά. Και θεωρείται μάλιστα κορυφαίος σύγχρονος Γερμανός φιλόσοφος. Και η γερμανική ακαδημαϊκη φιλοσοφία καμαρώνει γι’ αυτόν και τον προβάλλει. Γιατί η γλώσσα είναι πατρίδα. Και υπάρχουν πατρίδες-γλώσσες που τις κληρονομούμε και πατρίδες-γλώσσες που τις επιλέγουμε, ζούμε και δημιουργούμε σε αυτές αυθεντικά έργα. Στα γερμανικά (με αγγλικούς υπότιτλους) ο Χαν μιλάει για την κοινωνία της κόπωσης (Burnout society), στην οποία ζούμε και καμαρώνουμε, για τις αυτοκτονίες μαθητών και εφήβων σε μια χώρα όπως η Νότια Κορέα, που διαπρέπει σε επιδόσεις στους διαγωνισμούς της Pisa (εμείς ντρεπόμαστε που είμαστε τελευταίοι…).Και για τους κλέφτες του χρόνου μας (με αναφορά στο προφητικό φιλοσοφικό παραμύθι, H Μόμο, του Μίχαελ Έντε) μιλάει ο Χαν.
Και για την αυτοεκμετάλλευση που τη φανταζόμαστε ως ελευθερία σήμερα και για την “πολιτική” στην κοινωνία της διαφάνειας (πες τα όλα και δείξτα όλα στο fb και τα social media γιατί αυτό είναι ” επικοινωνία”) μιλάει ο Βερολινέζος Κορεάτης Γερμανός φιλόσοφος αλλά και για άλλα πολλά.
Αν καθηγητές ξένων γλωσσών (γερμανικής και αγγλικής εν προκειμένω) συνεργάζονταν με διδάσκοντες/διδάσκουσες φιλοσοφία και γλώσσα στο Λύκειο, τότε αυτό το βίντεο θα ήταν αληθινό χρυσωρυχείο, θησαυρός στοχασμού και συγκινήσεων. Fundgrube…που θα έλεγε και η καθηγήτριά μας στο ΑΠΘ (αείμνηστη Βασιλική Παπούλια).