“Du musst das Leben nicht verstehen…”, η ζωή δεν είναι για να την καταλαβαίνεις, συμβουλεύει ο Ρίλκε. Απλά, τη ζεις (λέμε εμείς). Για αυτό το “απλά, τη ζεις” ακολουθούν οδηγίες πρώτα στα γερμανικά (από σεβασμό στον ποιητή), έπειτα σε ελληνική μετάφραση (από σεβασμό στον αναγνώστη). Μέχρι και μια πρόταση διαθεματικής προσέγγισης στο τέλος από συναδέλφους που εντόπισα στο διαδίκτυο, προκειμένου η γλωσσομάθεια μαθητών και διδασκόντων να μην πιστοποιείται μόνον με τίτλους αλλά να υπηρετεί τη ζωή.
[Du musst das Leben nicht verstehen
Du musst das Leben nicht verstehen,
dann wird es werden wie ein Fest.
Und lass dir jeden Tag geschehen
so wie ein Kind im Weitergehen von jedem Wehen
sich viele Blüten schenken lässt.
Sie aufzusammeln und zu sparen,
das kommt dem Kind nicht in den Sinn.
Es löst sie leise aus den Haaren,
drin sie so gern gefangen waren,
und hält den lieben jungen Jahren
nach neuen seine Hände hin.
Rainer Maria Rilke, 8.1.1898, Berlin-Wilmersdorf
Rainer Maria Rilke
Aus: Mir zur Feier]
“Η ζωή δεν είναι για να την καταλαβαίνεις
τότε θα γίνει σαν γιορτή
κι άσε τις μέρες να κυλάνε
σαν το παιδί που αφήνει τον αγέρα
να του δωρίζει άνθη.
Να τα μαζέψει και να τα φυλάξει
Από τον νου του παιδιού δεν περνά.
Τα βγάζει απαλά από τα μαλλιά,
που τόσο τους άρεσε εκεί μέσα να είναι πιασμένα,
κι απλώνει τα χέρια του στα καινούρια άνθη
που τα χρόνια πρόκειται να του χαρίσουν.
Ράινερ Μαρία Ρίλκε
Και ο Ναζίμ Χικμέτ “Για τη ζωή” σε απόδοση Γιάννη Ρίτσου:
Για τη ζωή
Η ζωή δεν είναι παίξε- γέλασε
πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά,
όπως, να πούμε, κάνει ο σκίουρος,
δίχως απ’ όξω κι από πέρα να προσμένεις τίποτα.
Δεν θα ‘χεις άλλο πάρεξ μοναχά να ζεις.
Η ζωή δεν είναι παίξε- γέλασε
πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά
τόσο μα τόσο σοβαρά
που έτσι, να πούμε, ακουμπισμένος σ’ έναν τοίχο με τα χέρια σου δεμένα
ή μέσα στ’ αργαστήρι
με λευκή μπλούζα και μεγάλα ματογυάλια
θε να πεθάνεις για να ζήσουν οι ανθρώποι
οι ανθρώποι που ποτέ δεν θα ‘χεις δει το πρόσωπό τους.
Και θα πεθάνεις ξέροντας καλά
πως τίποτα πιο ωραίο, τίποτα πιο αληθινό
απ’ τη ζωή δεν είναι.
Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά
τόσο μα τόσο σοβαρά
που θα φυτεύεις, σα να πούμε, ελιές ακόμα στα εβδομήντα σου
όχι καθόλου για να μείνουν στα παιδιά σου.
Μα έτσι γιατί τον θάνατο δε θα τονε πιστεύεις
όσο κι αν τον φοβάσαι
μα έτσι γιατί η ζωή θε να βαραίνει πιότερο στη ζυγαριά.
http://www.palmografos.com/permalink/17789.html
Και για την πρόταση διδασκαλίας συναδέλφων που αγαπούν την ποίηση με τίτλο “Διαθεματικότητα και σχολική γνώση: Όταν ο Ρίτσος συνάντησε τον Ρίλκε και τον Μωρεάς” κλικ εδώ.
https://prezi.com/ynscoo13mea-/last_/