Και μας αποκαλύφθηκε με τον κορονοϊό ότι είμαστε θνητοί. Και ο Homo Deus (ο άνθρωπος – θεός), κατά Γιουβάλ Νώε Χαράρι, συνειδητοποίησε ότι είναι και αυτός «Homo», άνθρωπος κατ’ ουσία, δηλαδή θνητός, όπως και τόσοι άλλοι «Homo-» που ήλθαν και παρήλθαν στον πλανήτη μας. Και, τέλος πάντων, το «Homo» είναι το ουσιαστικό, ενώ τα άλλα, τα «Sapiens», «Erectus», «Habilis», κλπ. λειτουργούν ως προσδιοριστικά επίθετα στη θνητή μας ουσία. Για να μην ξεχνάμε τη θνητότητά μας, δηλαδή την ανθρωπιά μας…
Και μας αποκαλύφθηκε, ακόμη, ότι η αρρώστια κι ο θάνατος μας αφορά όλους, πλούσιους και φτωχούς. Αν και εδώ που τα λέμε τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι κατά παράδοξο τρόπο οι μεγαλύτερης ηλικίας -κάποτε τους λέγαμε «ηλικιωμένους» και δεν εθεωρείτο προσβολή- του πλούσιου βιομηχανικού βορρά (βλ. Ιταλία) είναι περισσότερο ευάλωτοι στη θνητότητα. Και μάλιστα η θνητότητα δεν «θεραπεύεται» από παλικαρισμούς, θρασύτητα, ηλιθιότητα και ανευθυνότητα απέναντι στις εκκλήσεις της φρόνησης που συνιστά αυτοπεριορισμό και χαλιναγώγηση των επιθυμιών για κάθε είδους απόλαυση. Δεν βοηθούν ούτε και οι καταθέσεις στην τράπεζα, ούτε και οι καλές συντάξεις, ούτε τα γυμναστήρια, οι βιταμίνες και τα συμπληρώματα διατροφής, οι κρουαζιέρες, οι διακοπές και τα ταξίδια αναψυχής, ούτε και οι τόσες υποσχέσεις παράτασης της νεότητας που αφειδώς παρέχονται στους «προβεβηκότες» στην ηλικία από τη σύγχρονη βιομηχανία «της ποιότητας ζωής». Αλλά ούτε και οι επισκέψεις στους Άγιους Τόπους και στη Μέκκα αποτελούν εγγύηση για μια υγιή ατέρμονη επίγεια ζωή. Ούτε φυσικά και η συμμετοχή στις θρησκευτικές τελετές προφυλάσσει από τη νόσο. Άλλωστε, οι θρησκείες νοηματοδοτούν τη ζωή και τον θάνατο και δεν δίνουν εξιτήριο από το νοσοκομείο ούτε εγγυώνται ίαση από τους θανατηφόρους ιούς. Και το νόημα αυτό της ζωής και του θανάτου αφορά πραγματικά μόνο τους πιστούς προσκυνητές και όχι τους τουρίστες του κόσμου τούτου.
Και μας αποκαλύφθηκε, επίσης, ότι εκτός από το fb και τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα καρναβάλια, τα τσιπουράδικα, τις καφετέριες και τα ψώνια στο Μιλάνο και αλλού, υπάρχει και ο ήλιος που του γυρίσαμε την πλάτη, όπως έκανε και ο Φάουστ αναζητώντας την επίγεια κυριαρχία. Και με τον ήλιο μέχρι τώρα δεν βγάζαμε σέλφι. Τώρα όμως όσοι βγαίνουν από το νοσοκομείο, τις ΜΕΘ, και από τον κατ’ οίκο περιορισμό, όπως είδαμε στην Κίνα και στην Ιταλία, τον ψάχνουν αυτόν τον ήλιο και βγαίνουν μαζί του σέλφι. Γιατί με τον θάνατο δεν βγάζεις σέλφι. Δεν έχει φωτογένεια.
Και μας αποκαλύφθηκε ότι τα γελάδια του ήλιου μας προσφέρονται για να τα βοσκήσουμε και όχι να τα φάμε. Που σημαίνει ότι οι μέρες της ζωής μας στον ήλιο είναι μετρημένες για να τις ζήσουμε ευχαριστιακά κι όχι να τις σκοτώνουμε, να τις τσικνίζουμε και να τις καταβροχθίζουμε, όπως οι «νήπιοι» σύντροφοι του Οδυσσέα.
Και άλλα ακόμη θα μας αποκαλυφθούν, και μέλλει τότε να θυμηθούμε εμείς, «οι ανίδεοι και χορτάτοι», ότι τα ξόρκια, τα αγαθά του καθενός και οι ρητορείες του καθόλου δεν ωφελούν σε τέτοιες κρίσιμες περιστάσεις. Και ακόμη, πως έχει ο θάνατος δρόμους ανεξερεύνητους και μια δική του δικαιοσύνη… Και τότε, ίσως, μαζί με τη θνητότητα και την αδυναμία μας να μάς αποκαλυφθεί και η ανθρωπιά μας. Ίσως…
https://www.paratiritis-news.gr/article/223222/Apokalupsi-tora
Δημήτρης Βλάχος_Αποκάλυψη τώρα_Εμπρός Ξάνθης_16 Μαρτίου 2020
Δημήτρης Βλάχος, φιλόλογος 3ου ΓΕΛ Ξάνθης, Ξάνθη 12-03-2020